Selim İleri Sözleri
Yokluğumdan duyduğum korkuyu yenmek için ne yaptım bilir misiniz; boyuna yazdım, gece gündüz oturup yazdım, ölesiye yazdım.
— Selim İleri
DiğerSelim İleriSözleri
Ancak zaaflarımızı seven bizi hakkıyla sever. Meziyetlerimizi herkes, zaten kabul eder.
Anılar bir daha yaşanılamayacak kopkoyu kan lekeleridir; bir daha da çözülmezler, akmazlar, kuruyup pıhtılaştıkça pul pul dökülürler.
Hayat gerçekliğini, hayattan esinlendiğini yazının gerçekliğine dönüştürürken çektiğin sıkıntıdan habersiz, nasıl da yapmacıklıdır! Kelimeler yetersiz, isimler sırıtkan asıl hayattakiler sırıtmazken, sudan çıkmış çakıl taşlarıymışçasına söner gider hepsi. Yazmak kapkara bir yalnızlıktır.
Hikayelerinizde mazi var. Biliyor musunuz, insan maziye geri dönebileceğini sanıyor.
İnsan sevdiğini sanır; ama sevgi, aşk diye bir şey yoktur. Hepsi cinsel ihtiyaçlarımızın giderilmesinden ibarettir.
İnsanoğlu alışkanlıklarından bir türlü sıyrılamıyor. Yeni bir hayatı bu yüzden pek az kişi özlemekte. Çok acı çekiyoruz; ama farkında değiliz. Yeni bir hayat gerekiyor, yeni bir insan kalabalığı, yeni bir toplum.
Nasıl olursa olsun, cinsel hayatı küçümseme, onu ayıp kavramıyla lekeleme, hayatın kendisine karşı işlenmiş bir suçtur.
Ruhum yaralansın isterim. Ruhu yaralı insanlar, hakikatin acılığını hissedenlerdir.
Sıradan insanların hepsi birer diktatör özlemiyle yanıp tutuşur.
Sürü insanı yerleşik ahlakla yetinir. Kendisinden önce yapılmış değerlendirmeleri, kalıpları bir türlü aşamaz; aşmak isteğini aklına bile getiremez.
Umut ile bekleyiş aynı şey değildir. Umutta bekleyiş, beklenti vardır ama, her bekleyiş umutlu değildir.
Yaratıcı insan, sürüden ayırt edilemeyecek milyonlarca insanın hayatlarındaki körlüğü, gerçekliği göremeyişi yırtan 'trajik' kişidir. Trajik insanın yazgısı, gelecek zamanlara söylemektir.
Yıllara dönüp bakınca herkes pişmanlık duyar.
Yokluğumdan duyduğum korkuyu yenmek için ne yaptım bilir misiniz; boyuna yazdım, gece gündüz oturup yazdım, ölesiye yazdım.